13. Najgorsze szczęście

  Isabell posmutniała. Jej wyraz twarzy przypominał obrzydzenie. Ros, która na początku uśmiechnęła się szczęśliwie, teraz patrzyła na przyjaciółkę z głębokim zatroskaniem. Oczy Is zeszkliły się i patrzyły nieobecnie w dal.

-Te ataki?-spytała tylko po chwili.

-Dziecko będzie twoją kopią i będzie miało takie same moce jak ty. To procedura przekazywania mocy-powiedziała beznamiętnie Ros na jednym wydechu.-Isabell jesteś w ciąży, będziesz mieć dziecko. Nie cieszysz się?

-Hym-parsknęła Władczyni.-Mam się cieszyć z czegoś, co nie będzie moje?

-Czekaj, czekaj. Nie rozumiem.

-Nie?! Gabriela hodował mnie, czekała tylko, aż zajdę w ciążę. Jak mam kochać coś, co muszę jej oddać?! Mam powiedzieć: Cieszę się, że będę nosiła w brzuchu dziecko, które będzie wysysało ze mnie ostatnie soki, potem urodzę je w bólach, a na koniec nie będę mogła się nim zajmować?! Zostałam zmanipulowana!

-Gabriela?

-Nie ważne. Najważniejsze jest to, że to dziecko musi zniknąć. 

-Co?!

-Nie chcę, by niewinne dziecko cierpiało za mnie. Będzie cierpieć ono i ja jeżeli ono we mnie zostanie!

-Chcesz je....ZABIĆ?!

-Zwariowałaś?! Jestem Władczynią. Mam ludzi chronić, a nie zabijać! Na pewno go nie zabiję, ale znajdę sposób, by zniknęło. Nie wiem, przeniosę je do innej matki, albo...

-Co ci padło na mózg?! Zawołam Raphaela, może on ci przegada...

-Nie wolno ci! Tylko nie on! Zabraniam ci!-krzyczała Is, ale przyjaciółka już była przed komnatą i popychała mężczyznę do środka. Na jego widok kobieta zamilkła, a kiedy drzwi się zamknęły znów patrzyła nieobecnym wzrokiem w dal.

-Kochanie!-Raphael podszedł do łóżka-Tak się martwiłem. Co się stało? Jesteś chora?

-Nic się nie stało-wycedziła przez zęby.-Nie twoja sprawa.

-Ej, nie możemy się kłócić. Kocham cię i chcę cię widzieć co rano, witać się i żegnać z tobą. Chcę, aby pomiędzy nami nie było już żadnych tajemnic. Powiedz. Co to było?

-Chcesz wiedzieć?-przeniosła wzrok na niego.-Dobrze. Jestem w ciąży.

Raphael spojrzał na nią zbity z tropu. Przełknął ślinę i uśmiechnął się szeroko i przytulił zrozpaczoną partnerkę.

-Będziemy mieli dziecko!-krzyknął radośnie.-Dlaczego się nie cieszysz?

-Nie, Raphael. To nie będzie NASZE dziecko. Ani moje, ani twoje.

-Zaraz, jak to?

-Normalnie! Będę je nosiła przez 9 miesięcy, a potem Gabriela mi je zabierze. Nie mogę go urodzić. Ono musi zniknąć.

-Nie pozwolę ci. 

-Nie rozumiesz...

-Nie, to ty nie rozumiesz! Choćbym miał teraz złamać przysięgę i zabić tę żmiję, zrobię to, byś była szczęśliwa! Nie pozwolę ci zabić tego dziecka! Nie pozwolę!

Mężczyzna wybiegł z komnaty zostawiając płaczącą Isabell w łóżku. Gdy powróciła Ros, zacisnęła zęby i rzekła pewnie:

-Przynieść mi wszystkie księgi o czarach jakie znajdziecie we wszystkich poznanych światach. Szukać zaklęcia o ciąży. Wykonać natychmiast!

Cześć!  Ogólnie mój internet wysiada, ja mam narysować na poniedziałek 5 obrazków i powinnam teraz siedzieć odrabiając lekcje, ale z okazji moich 15 urodzin postanowiłam napisać wam taki rozdzialik. Nie jest on jakiś super zachęcający, ale przynajmniej coś wyjaśnia.

Mam do was dzisiaj pytanie: Co myślicie o Raphaelu? Wiem, że dla niektórych on nigdy nie zastąpi Jasona, chociaż opisywałabym go z jak najlepszych stron, ale ja np. wolę go od Jasona. Jest dla mnie bardziej dorosły, prawdziwy i nie jest taką młodzieżową miłością. A co wy o nim myślicie?